Instawierszyki: (Dla przyjaciela o przyjaźni)
Wierszyk nr 1709
Pytasz mnie czasem:,
Dlaczego płaczę?
Dlaczego jestem smutna,
zamyślona?.....
To fakt:...,czasami czuje sie ze wszystkiego zrezygnowana,
do wszystkiego zniechęcona i w tym wszystkim pogubiona,
ale przecież dobrze wiesz,
jakie to życie jest....
Jak nieszczęście potrafi zadręczyć umysł i serce bólem wypełnić.
Dobrze wiesz,
ze gdy światło w sercu człowieka przygaśnie...,
to nie jest już tak radośnie,
bo cały świat mrokiem się okrywa,
w cierpieniu pogrąża przez sprawy,
za którymi się nie nadąża....
Tracisz wiarę w słońce...
- gdy tylko pojawi się noc i nie masz cierpliwości
- w czekaniu na świt.
O normalnym życiu nawet nie śniłam,
wiec się do wszystkiego przyzwyczaiłam!
Jednak będąc pogrążonym w ciemności
warto spojrzeć w górę,
bo tam świeci księżyc,
który pokieruje Twoim sercem i obudzi wiarę w człowieka,
od którego nie chcesz uciekać.